محاسبه‌گر نمره

محاسبه‌گرهای نمره: ابزارهایی مفید برای نشان‌دادن آنچه به دست آورده‌اید و کمک برای اینکه حرکت بعدی خود را برنامه‌ریزی کنید.

یک محاسبه‌گر نمره‌دهی وزن شده می‌تواند فرشته نجات دانش‌آموزانی باشد که باید بدانند همواره چه وضعیتی در دوران نمره‌دهی دارند. این برنامه‌های ساده، در وقت صرفه‌جویی می‌کنند و اطلاعات سریع و دقیقی را در اختیار دانش‌آموزان و معلمان قرار می‌دهند. اما کار اصلی آنها چیست؟ در این مقاله بررسی می‌کنیم که محاسبه‌گرهای نمره چه‌کارهایی را انجام می‌دهند، چگونه کار می‌کنند و اصلاً ما چرا باید نمره‌دهی داشته باشیم؟

کجا هستید و چگونه به مقصد خود برسید

سه محاسبه‌گر بالا می‌توانند به معلمان و دانش‌آموزان کمک کنند تا در چند ثانیه، به سؤالات فوری در مورد نمرات پاسخ بدهند. محاسبه‌گر نمره ابتدا یک میانگین نمره وزن شده را برای هر درس محاسبه می‌کند و هم نمرات اعداد و هم حروف را می‌پذیرد.

علاوه بر این، محاسبه‌گر برنامه‌ریزی نمره نهایی، نمره موردنیاز برای ممتاز بودن تکالیف را جهت کسب نمره نهایی موردنظر نشان می‌دهد. همچنین، محاسبه‌گر نمره نهایی مشخص می‌کند که دانش‌آموز باید چه نمره‌ای در امتحان نهایی بگیرد تا به نمره کل موردنظر خود برسد.

صرفه‌جویی در زمان

در مقایسه با میانگین عادی نمرات، میانگین وزن شده به محاسبات بیشتری نیاز دارد. هنگامی که میانگین وزن شده را تعیین می‌کنید، وزن‌ها یا مقادیر متفاوتی به تعداد زیادی از اعداد مورداستفاده شما نسبت داده می‌شود. این پدیده در بیشتر دوره‌های آموزشی دبیرستان و دانشگاه اتفاق می‌افتد، جایی که انواع مختلف تکالیف با درصدهای متفاوتی از نمره نهایی ارزشیابی می‌شوند. یک محاسبه‌گر نمره درسی، پیداکردن میانگین‌های وزن شده دقیق را در کمترین زمان ممکن فراهم می‌سازد.

علاوه‌برآن، بسیاری از دانش‌آموزان یا (دانشجویان) در پایان نیم ترم، ترم یا سال، نگران این مسئله می‌شوند. آنها اغلب نگران هستند که نمره خوبی نگیرند، اما می‌توانند به یک محاسبه‌گر برنامه‌ریزی نمره نهایی اعتماد کنند تا به آنها بگوید برای رسیدن به هدف موردنظر خود چه‌کار کنند.

همچنین دانش‌آموزان یا دانشجویان برای کسب نمره موردنظر، اغلب باید نمره خاصی در پروژه یا امتحان نهایی خود بگیرند. در این حالت، یک محاسبه‌گر نمره نهایی به آنها این امکان را می‌دهد تا ببینند که چقدر باید تلاش کنند تا به مقصود خود برسند.

چگونه میانگین وزن شده (نمرات) خود را تعیین کنیم

فرض کنید یک دوره نمره‌دهی تمام شده است و تمام نمرات محاسبه شده‌اند. در این صورت، دانش‌آموز می‌تواند از محاسبه‌گر نمره استفاده کند تا مطمئن شود که معلم هیچ‌گونه اشتباه ریاضیاتی نداشته است. در این مثال، دانش‌آموز تمامی تکالیف، نمرات و وزن‌ها را در محاسبه‌گر وارد می‌کند.

پس از کلیک روی «محاسبه»، محاسبه‌گر یک نمره را به عدد و حروف نشان می‌دهد.

میانگین نمره: 87.7 (B+)

توسعه یک برنامه بازی برای رسیدن به نمره هدف خود

اگر هنوز نمرات یا دسته‌بندی‌های ممتاز دارید، نمره نهایی هدف و درصد وزن شده تکالیف ممتاز را وارد کنید.

پس از زدن «محاسبه»، محاسبه‌گر برنامه‌ریزی نمره نهایی با میانگین وزن شده فعلی و امتیاز لازم برای تکلیف ممتاز جهت کسب نمره نهایی موردنظر را نشان می‌دهد.

• نمره میانگین: 85.0 (B)
• نمره 95/0 برای 30 درصد تکالیف باقی‌مانده لازم است تا از کسب نمره نهایی 88 مطمئن شویم.

بدانید که در آخرین آزمون بزرگ به چه نمره‌ای نیاز دارید

وقتی همه نمرات غیر از امتحان نهایی مشخص هستند، میانگین وزن شده فعلی، نمره هدف و وزن امتحان نهایی را در محاسبه‌گر نمره نهایی وارد کنید. روی کلید محاسبه کلیک کنید.

• نمره فعلی شما: 79
• نمره موردنظرتان: 85
• ارزش نمره امتحان نهایی شما: 35 درصد

محاسبه‌گر نمره نهایی، نمره امتحان نهایی لازم برای رسیدن به نمره نهایی موردنظر را نشان می‌دهد.

نتیجه در امتحان نهایی شما به نمره 96.1 یا بیشتر نیاز دارید.

دانش‌آموزان و معلمان معمولاً میانگین‌های وزن شده را اشتباه متوجه می‌شوند

میانگین‌های وزن شده شامل اعدادی با توانایی‌های متفاوت برای تغییر نمره میانگین هستند - بنابراین اصطلاح «وزن شده» به این معنی است. متأسفانه، بسیاری از دانش‌آموزان (و البته بعضی از معلم‌ها!) نمی‌دانند چگونه نمرات را با استفاده از میانگین‌های وزن شده محاسبه کنند، زیرا این کار به محاسبات بیشتری نسبت به محاسبات ساده، نیاز دارد.

فرض کنید می‌خواهید نمره خود را برای کلاسی مشخص کنید که در آن، تکالیف مختلف تأثیرات درصدی متغیری در نمره نهایی شما دارند. در این صورت، ممکن است لازم باشد میانگین وزن شده را تعیین کنید. حتی اینکه مجموع وزن‌های شما برابر با 1 (یا 100 درصد) باشد، بر روش مورداستفاده شما تأثیر خواهد گذاشت.

وقتی همه داده‌ها را در اختیار دارید، کار خیلی ساده است

برای محاسبه میانگین وزن شده که در آن وزن کل برابر با 1 است، هر نمره را در وزن متناظر آن ضرب کرده و همه آنها را با هم جمع کنید. به زبان ریاضی می‌شود: g1(w1) + g2(w2) + g3(w3) و به همین ترتیب ادامه می‌یابد که g هر نمره و w وزن مربوطه آن است. البته اکثر برنامه‌های درسی وزن‌ها را به‌صورت درصد فهرست می‌کنند، بنابراین ابتدا باید آنها را به اعشار تبدیل کنید. برای مثال، 25 درصد برابر با 0. 5 است؛ بنابراین، 100 درصد برابر با 1 است.

نمرات جاافتاده محاسبه را پیچیده‌تر می‌کنند

وقتی بعضی از نمرات را در اختیار نداشته باشید، محاسبه اندکی متفاوت است و وزن کل کمتر از یک خواهد بود. این زمانی رخ می‌دهد که از محاسبه‌گر برنامه‌ریزی نمره نهایی برای تعیین میانگین وزن شده فعلی و امتیاز لازم برای تکالیف ممتاز جهت دریافت نمره نهایی موردنظر خود استفاده می‌کنید.

از نظر ریاضیاتی، میانگین وزنی را نیز همین‌گونه درک خواهید کرد. بااین‌وجود، باید مجموع هر نمره (وزن) را به دست آورید و آن را بر وزن کل نمرات معلوم (به شکل اعشاری) تقسیم کنید.

فرمول آن به‌صورت Σgw/Σw خواهد بود که Σgw مجموع هر نمره (وزن) و Σw مجموع همه وزن‌ها برحسب اعشار است.

پیچیدگی این محاسبات باعث می‌شود که یک محاسبه‌گر وزن شده، موهبت بزرگی برای دانش‌آموزان باشد.

چرا ما به این محاسبه‌گرها نیاز داریم

نمره‌دهی یک نوآوری نسبتاً جدید است. از سال 1785، دانش‌آموزان دانشگاه یل معادل لاتین کلمات عالی (optimi)، بد (inferiores) و خیلی بد (peiores) را به‌جای نمره دریافت می‌کردند؛ بنابراین، یل اولین دانشگاه در ایالات متحده بود که نمره‌دهی را آغاز کرد.

پیش از آن، دانشگاه‌های آمریکایی از مدل‌های ارزشیابی دانشگاه آکسفورد و کمبریج تبعیت می‌کردند که مستلزم حضور مکرر در سخنرانی‌ها و گفتگوی هفتگی بین دانشجو و استاد خود، هم حضوری و هم کتبی، بود.

هنگامی که سرپرست یا رئیس دیگر اساتید به این باور می‌رسید که دانشجویان درک خوبی از موضوع نشان داده‌اند، اتمام دوره آموزشیم اعلام می‌شد. دانشکده هیچ نمره‌ای نمی‌داد. یک کارفرما که بعدها قرار بود فردی را استخدام کند، فقط می‌توانست صلاحیت‌های یک دانشجو را از طریق نامه‌های مرجع از دانشگاه بررسی کند.

دانشگاه‌ها در طول قرن نوزدهم، سیستم‌های متنوعی را آزمایش کردند. برای مثال، دانشگاه یل از مقیاس‌های بین چهار تا نه امتیاز استفاده کرد. اساتید دانشگاه هاروارد مقیاس‌های 20 و 100 امتیازی را آزمایش کردند، قبل از اینکه تصمیم بگیرند بهترین کار این است که دانشجویان را به پنج گروه تقسیم‌بندی کنند که آخرین گروه آن دوره را قبول نمی‌شوند.

دانشگاه تحقیقات عمومی ویلیام و مری در ایالات متحده برای کمک به اساتید در ارزیابی دانشجویان، از دسته‌بندی‌های زیر استفاده کرد: «آنها منظم، دقیق و هوشیار هستند» یا «آنها هیچ‌چیز یاد نگرفته‌اند یا خیلی کم آموخته‌اند»

به دلیل افزایش قابل‌توجه مهاجرت و پیدایش مقرراتی که مستلزم حضور اجباری بودند، مدارس در ابتدای قرن بیستم بسیار پرجمعیت بودند. در نتیجه، معلمان و مدیران به روشی مؤثر و استاندارد برای ارزشیابی و نمره‌دهی این‌همه دانش‌آموز نیاز داشتند. این شرایط طبیعتاً منجر به استانداردسازی نمره‌دهی مدارس در سراسر کشور شد.

6 راه برای ارزیابی پیشرفت دانش‌آموز

محاسبه‌گر‌‌های ما از درصدها و نمرات به حروف رایج در ایالات متحده استفاده می‌کنند، بااین‌حال، روش‌های زیادی برای ارزیابی پیشرفت دانش‌آموز/دانشجو وجود دارد. در اینجا یک فهرست کوتاه از روش‌های رایج نمره‌دهی وجود دارد:

• یک درصد از 0 تا 100 درصد.
• نمرات به حروف با علامت‌های خاص A, C+, B-))
• نمرات مبتنی بر استاندارد دانش‌آموزان نسبت به آگاهی خاصشان در برنامه درسی، نمره دریافت می‌کنند.
• نمره‌دهی مبتنی بر تسلط. دانش‌آموزان قبل از یادگیری یک مهارت دیگر وقت دارند تا بر مهارت قبلی مسلط شوند.
• قبول/رد.
• نمره‌دهی روایی. دانش‌آموزان در مورد عملکرد خود در کلاس، یک بازخورد مکتوب و مفصل دریافت می‌کنند.

نتیجه‌گیری

شاید به نظر برسد که سیستم نمره‌دهی دانش‌آموزان همیشه از ابتدا وجود داشته است. بااین‌حال، سیستم‌های نمره‌دهی که امروزه می‌شناسیم تا قبل از قرن بیستم وجود نداشتند.

با اینکه هر نوع تکلیف «وزن» خاص خود را دارد، باز هم نگران این هستیم که چگونه نمرات خود را مشخص کنیم. ما در فکر این هستیم که برای قبولی باید چه نمره‌ای در امتحان نهایی بگیریم.

محاسبه‌گر نمره ما نمی‌تواند دانش لازم برای انجام تمامی تکالیف را در اختیارتان قرار دهد. اما می‌تواند با گفتن اینکه الان چه وضعیتی دارید و باید برای قبولی چه نتایجی بگیرید، به شما اطمینان خاطر بدهد.