محاسبه‌گر ساعت

محاسبه‌گر آنلاین ساعت

کار تقریباً به قدمت حضور انسان‌ها وجود داشته است. اما متأسفانه حق‌الزحمه چنین قدمت طولانی ندارد. در گذشته، رعیت‌ها در ازای غذا و مسکن در مزارع کار می‌کردند. امروزه، ما دستمزد دریافت می‌کنیم - که بسیاری از آنها ساعتی هستند. به همین دلیل بسیار مهم است که راهی برای شمارش ساعت داشته باشیم تا خیلی سریع از محاسبه دقیق دستمزد مطمئن شویم.

اینجا است که این محاسبه‌گر ساعت به کارمان می‌آید. در واقع این یک شکل دیجیتالی از یک محاسبه‌گر کارت زمان است. این محاسبه‌گر به یک کارمند یا کارفرما امکان می‌دهد تا زمان شروع و پایان را وارد کند و سپس به طور دقیق محاسبه کند که چند ساعت به آن اختصاص‌یافته است. اما کل ماجرا این نیست. اگر به‌دقت نگاه کنید، متوجه خواهید شد که این محاسبه‌گر زمان خاص، مزایای دیگری هم دارد که به نفع هر دو طرفین طیف پرداخت خواهند بود.

این محاسبه‌گر چگونه کار می‌کند: قوانین استفاده از این محاسبه‌گر

استفاده از این ابزار به‌عنوان یک محاسبه‌گر ساعت نمی‌تواند از این ساده‌تر (یا دقیق‌تر) باشد. برای شروع، دو دکمه عملکرد اصلی در بالا وجود دارد. یکی ساعت 12 ساعته (زمان استاندارد) و دیگری ساعت 24 ساعته (زمان نظامی) است. این گزینه نه‌تنها برای نظامیان بلکه برای بسیاری از کشورهای جهان که ترجیح می‌دهند زمان را با استفاده از فواصل 24 ساعته بیان کنند، اهمیت دارد.

پس از انتخاب این عملکرد، محاسبه‌گر ساعت تنظیمات خود را باتوجه‌به مشخصات کاربر تغییر می‌دهد. برای انجام یک محاسبه، کاربران باید زمان شروع و زمان پایان کار را وارد کنند. اگر از نسخه 12 ساعته استفاده می‌کنند، می‌توانند بین صبح و عصر یکی را انتخاب کنند تا از نتایج درست اطمینان حاصل شود.

یکی از بهترین ویژگی‌های این محاسبه‌گر، کارت زمانی خاصی است که یک کادر فرم دارد و می‌توانید مرخصی‌هایی که معمولاً در محاسبه دستمزد در نظر گرفته نمی‌شوند را از آن کسر کنید.

مثال

فرض کنید یک کارمند ساعت 8:12 صبح کارش را آغاز می‌کند و ساعت 3:33 عصر آن را به پایان می‌برد. بااین‌حال در طول مدتی که در محل کار خود بود، دو استراحت 15 دقیقه‌ای داشت. شما باید اطلاعات بالا را وارد کنید و سپس «30 دقیقه» را در بخش «کسر وقفه‌ها‌» بنویسید. اگر دکمه «محاسبه» را فشار دهید، ساعت صحیح را برایتان محاسبه می‌کند: 6:51 بدون کسر وقفه‌ها، ساعت 7:21 را به شما می‌دهد و باید استراحت‌ها را به‌صورت دستی از آن کم کنید.

بهترین بخش استفاده از این محاسبه‌گر ساعت، این است که یک زمان کلی، یک زمان اعشاری و تعداد کل دقیقه‌ها را ارائه می‌دهد. در مورد مثال بالا، نتیجه به ترتیب 6:51، 6. 5 و 411 دقیقه خواهد بود. ازآنجایی‌که بسیاری از کارفرماها ساعت‌ها را طور دیگری محاسبه می‌کنند، این گوناگونی می‌تواند به آنها کمک کند تا از انجام مراحل اضافی اجتناب کنند.

این محاسبه‌گر برای حل چه مسائلی طراحی شده است

محاسبه ساعات کاری کارمندان ممکن است برای کارفرماها دشوار باشد. این ابزار تضمین می‌کند که آنها این کار را در قالب‌های مختلف انجام دهند و به آنها این امکان را می‌دهد تا خیلی سریع بتوانند دستمزد پرداختی را تعیین کنند.

همچنین کارمندان می‌توانند از این ابزار برای بررسی میزان درآمد مورد انتظارشان در یک روز کاری معین استفاده کنند. بر کسی پوشیده نیست که مردم با بودجه‌های بسیار کمی زندگی می‌کنند. بااین‌حال، این محاسبه‌گر به افراد این امکان را می‌دهد تا میزان درآمدشان در صورت‌حساب بعدی خود را محاسبه کنند.

اما این فقط یک نمونه از مسائلی است که این محاسبه‌گر می‌تواند حل کند. برای مثال، برخی از سیستم‌های حقوق و دستمزد از قالب زمانی استاندارد برای محاسبه ساعت استفاده می‌کنند، درحالی‌که برخی دیگر از سیستم اعشاری استفاده می‌کنند. با استفاده از این محاسبه‌گر، کاربران می‌توانند بدون نیاز به انجام تبدیل، نتایج را به هر دو حالت مشاهده کنند.

بعضی از کشورها و سازمان‌ها به‌جای تقسیم روز به دونیمه 12 ساعته مجزا، از «زمان نظامی» استفاده می‌کنند. این محاسبه‌گر دیجیتال دارای دو عملکرد ساعت 12 ساعته و 24 ساعته است.

اگرچه به‌ندرت پیش می‌آید اما شاید یک کاربر بخواهد تعداد کل دقیقه‌های کاری را بداند. این اطلاعات به طور خودکار در کنار نتایج زمان اعشاری و زمان کل نمایش داده می‌شوند. بسیاری از دیگر محاسبه‌گر‌های ساعت دیجیتال بسیار به فرمت حساس هستند. بااین‌حال، هنگام استفاده از این محاسبه‌گر، می‌توانید 1225 یا 134 را وارد کنید و محاسبه‌گر خودش می‌داند که باید بین آنها دونقطه (:) بگذارد. این تضمین می‌کند که رایانه اطلاعات وارد شده را به‌صورت 12:25 و 1:34 بخواند.

نکته: اگر «ساعت 24 ساعته» انتخاب شود، نتایج را به‌صورت 12:25 عصر و 01:34 صبح روز بعد نشان می‌دهد. برای داشتن ساعت 1:34 عصر، باید 1334 را وارد کنید.

همان‌طور که می‌بینید، این یک محاسبه‌گر ساعت بسیار مفید است که تقریباً هر سازمانی که به کارگران خود حقوق می‌دهد، می‌تواند از آن استفاده کند. اگرچه هدف آن ساده است، اما ویژگی‌های کاربردی زیادی دارد که آن را باارزش‌تر و دقیق‌تر می‌کنند.

تاریخچه روز کاری هشت‌ساعته

در بسیاری از نقاط دنیا، استاندارد ملی برای استخدام تمام‌وقت، 40 ساعت در هفته است. یک کارمند به طور متوسط حداقل 35 ساعت در هفته را در محل کار می‌گذراند. این معمولاً معادل پنج‌روز کاری هشت‌ساعته است. کار کمتر از 35 ساعت در هفته، کار پاره‌وقت محسوب می‌شود.

روز کاری هشت‌ساعته در قرن 16 در اسپانیا مقرر شد. اسپانیا اولین کشوری بود که در سال 1593 یک روز کاری هشت‌ساعته را برای کارگران کارخانه و سنگربندی وضع کرد.

جنبش مدرن برای روز کاری 8 ساعته به انقلاب صنعتی در بریتانیا برمی‌گردد، جایی که تولید صنعتی در کارخانه‌های بزرگ، زندگی کاری را تغییر داد. در آن زمان، روز کاری از 10 تا 16 ساعت متغیر بود، هفته کاری معمولاً 6 روز بود و استفاده از کودکان کار امری عادی بود.

قانون روز کاری هشت‌ساعته توسط کارآفرین انگلیسی رابرت اوون در سال 1817، در قالب یک شعار تدوین شد: «هشت ساعت برای کار است. هشت ساعت برای استراحت است. هشت ساعت برای خواب است».

روز کاری 8 ساعته برای اولین‌بار در استرالیا در سال 1848 و در برخی از ایالت‌های ایالات متحده به رسمیت شناخته شد. در سال 1868 در ایالات متحده، روز کاری 8 ساعته بر اساس قانون برای کارمندان و کارگران شرکت‌های دولتی تعیین شد.

یک جنبش کارگری توده برای یک روز کاری هشت‌ساعته در ایالات متحده در 1 می‌1886 آغاز شد. کارگران شیکاگو دست به اعتصاب دسته‌جمعی زدند و خواستار یک روز کاری هشت‌ساعته شدند.

شرایط کاری در آن زمان سخت بود. کارگران دستمزد کمی می‌گرفتند، روز کاری 12 تا 15 ساعت بود، کارفرماها از کودکان کار استفاده می‌کردند و کارگران هیچ‌گونه ضمانت اجتماعی نداشتند. 350.000 کارگر آمریکایی در سراسر کشور در اعتصابات شرکت کردند.

پس از جنگ جهانی اول، دموکراتیک کردن زندگی مردم در بسیاری از کشورها آغاز شد و جنبش حقوق کارگران شروع به رشد کرد. در همین راستا، روز کاری 8 ساعته به طور گسترده‌تر در آلمان، فرانسه و بریتانیا معرفی شد. دومین «موج» قانونی شدن روز کاری 8 ساعته در دهه 1930 و 1940 اتفاق افتاد. در آن زمان، کم‌کم روز کاری 8 ساعته در کشورهای آسیایی و آمریکای لاتین اعمال شد.

از سال 2013، معاهده ساعات کار (صنعتی) که روز کاری 8 ساعته را تعریف می‌کند، در 52 کشور تصویب شده است.

بعضی از افرادی که ساعتی حقوق می‌گیرند، سعی می‌کنند حداکثر ساعات کاری خود را انجام دهند. اما برخی از کارگران ساعات کاری انعطاف‌پذیر را ترجیح می‌دهند. آنها می‌توانند وظایف خود را در زمان کوتاه‌تری انجام دهند و زمان باقی‌مانده را به استراحت اختصاص دهند.

انواع برنامه‌های کاری

یک برنامه کاری استاندارد فرض می‌کند که کارمندان باید در طول ساعات کاری شرکت خود، در دسترس باشند. به‌عنوان‌مثال، ساعت 8 تا 5، پنج‌روز در هفته.

علاوه بر شرایط استاندارد استخدام، شرکت‌ها اکنون در حال معرفی برنامه‌های کاری جایگزین هستند. در میان آنها گزینه‌هایی مانند زیر به چشم می‌خورد:

هفته‌های کاری کوتاه

این یک هفته کاری چهارروزه با ساعات کاری بیشتر در روز است. به‌عنوان‌مثال، یک کارمند می‌تواند چهار روز در هفته به مدت 10 ساعت در هر روز کار کند.

روزهای کاری کوتاه

کارمندان ساعات کمتری در هفته کار می‌کنند. اما آنها همچنان باید تمام وظایف تعیین شده برای یک روز یا هفته را انجام بدهند. روزهای کاری کوتاه‌تر باعث می‌شود افراد باانگیزه‌تر باشند و بیشتر روی شغلشان تمرکز کنند.

شیفت کاری

شرکت‌هایی که 24 ساعت شبانه‌روز کار می‌کنند، از این برنامه استفاده می‌کنند. اکثر کارمندان ساعات متفاوتی کار می‌کنند؛ اما ساعت کاری‌شان برای یک ساعت در شیفت بعدی، با یکدیگر همپوشانی دارد. با این برنامه، کارکنان باید حداقل هشت ساعت استراحت بین شیفت‌ها داشته باشند.

اضافه‌کار

کارمندان بیشتر از 40 ساعت استاندارد در هفته کار می‌کنند. حق‌الزحمه ساعات اضافی کار با نرخ بالاتری پرداخت می‌شود.

قراردادهای تکلیفی و کار آزاد

در این حالت، تعداد ساعات کاری تا زمانی که خواسته‌های کارفرما را برآورده کنند، برعهده خود کارمند است. به کارمند نه در ازای ساعات کار، بلکه بر اساس نتایج کارهای انجام شده، یک دستمزد ثابت پرداخت می‌شود.

کارمندان می‌توانند ساعات کمتری کار کنند یا حتی بسته به شرایط خود، یک روز کامل را به کار اختصاص بدهند. اگر آنها کارآمد باشند و نتایج خود را به‌موقع ارسال کنند، شرکت به آنها اجازه می‌دهد تا هر طور که می‌خواهند کار کنند. کارشناسان آزاد اغلب از این برنامه استفاده می‌کنند.

برنامه‌های کاری فوق هم برای کار در دفتر و هم برای کار از راه دور مناسب هستند. آنها تأثیر متفاوتی بر رفاه و بهره‌وری کارکنان دارند، اما بسیاری از شرکت‌ها هنوز کار استاندارد 40 ساعته در هفته را ترجیح می‌دهند.

زمان بهینه برای کار

روز کاری هشت‌ساعته برای بیش از صدسال یک امر عادی بوده است. اما بسیاری از مطالعات ادعا می‌کنند که هشت ساعت در روز برای کارکردن، خیلی زیاد است.

مطالعات سازمان بهداشت جهانی نشان می‌دهد که کار زیاد منجر به مرگ زودرس می‌شود. افرادی که بیش از حد کار می‌کنند، مستعد سکته مغزی و بیماری قلبی هستند. در ژاپن، عنوانی برای مرگ ناشی از کار زیاد وجود دارد: کاروشی. برخی افراد بیش از 100 ساعت در هفته کار می‌کنند که به سلامت آنها صدمه می‌زند.

در برخی موارد اضطراری پیش می‌آید که یک پروژه به زمان اضافی نیاز داشته باشد. اما اگر فردی به طور مرتب سر کار بماند و به خود فرصت استراحت ندهد، پیامد آن اعتیاد به کار، اضطراب و آشفتگی خواهد بود. از جمله پیامدهای کار بیش از حد، پزشکان موارد زیر را مطرح می‌کنند:

• خستگی جسمانی، سردرد، درد عضلانی، مشکلات قلبی و مشکلات معده؛
• مشکل در حافظه و حفظ آرامش و انواع دیگر زوال شناختی؛
• کاهش انگیزه، عدم تمایل به کار، مشارکت کمتر.
• مشکلات عاطفی به شکل افزایش تحریک‌پذیری، پرخاشگری یا بی‌تفاوتی.

کار بیش از حد می‌تواند منجر به فرسودگی عاطفی شود. فرسودگی شغلی حالتی از خستگی عاطفی، ذهنی و خستگی جسمانی است که در نتیجه استرس مزمن در محل کار ایجاد می‌شود. ساعات بیشتر در محل کار لزوماً به این معنی نیست که شما بازدهی بیشتری خواهید داشت. مطالعات نشان می‌دهند که اگر بیش از 50 ساعت در هفته کار کنید، بهره‌وری شما در هر ساعت کاهش پیدا می‌کند.

یک نظرسنجی در سال 2019 از کارمندان اداری بریتانیا، نشان داد که مردم در طول یک روز کاری، فقط مشغول کار نیستند. آنها بین انجام وظایف کاری، رسانه‌های اجتماعی را بررسی می‌کنند، خبر می‌خوانند، در مورد مسائل غیرکاری با دوستان یا همکارانشان بحث می‌کنند، خرید آنلاین می‌کنند، تنقلات می‌خورند، بازی می‌کنند و برنامه تماشا می‌کنند.

مطالعاتی مانند این، منجر به ارائه پیشنهادهایی برای کاهش طول روز کاری شده است. مطالعات نشان داده‌اند که خلاقیت افراد پس از پنج ساعت تمرکز، کاهش می‌یابد. بعضی از کارشناسان در حوزه مطالعات کاری می‌گویند که یک روز کاری 5 تا 6 ساعته می‌تواند گزینه بهتری برای کارمندان باشد. پنج ساعت حداکثر زمانی است که بیشترمان می‌توانیم به‌خوبی روی یک مسئله تمرکز کنیم. مواقعی وجود دارد که می‌توانید برای مدت طولانی‌تری کارآمد باشید. اما یک کارمند متوسط می‌تواند حدود پنج تا شش ساعت کار باکیفیت انجام دهد.

نتایج آزمایش‌ها با ساعات کاری کوتاه‌تر در شرکت‌های مختلف، هم مثبت و هم منفی بوده است.

کارمندان در حال یافتن راه‌های خلاقانه‌تری برای کاهش زمان فعالیت‌های کاری خاص هستند. کاهش روز کاری می‌تواند منجر به مدیریت بهتر زمان و افزایش تمرکز شود.

از طرف دیگر، با انجام کارهای بیشتر در مدت‌زمان کوتاه‌تر، افراد به‌ناچار آماده تحمل استرس بیشتری می‌شوند. کارمندان سعی می‌کنند وقت خود را صرفاً به کار اختصاص دهند و با گفتگوهای نامربوط، حواسشان را پرت نکنند. در این شرایط، ممکن است فرهنگ شرکت آسیب ببیند. زمانی که وقت برای گفتگو، بحث‌های اضافی و دور هم قهوه خوردن ندارید، بر وفاداری، فرهنگ تیم و روابط افراد در شرکت تأثیر می‌گذارد.

از سوی دیگر، درباره روز کاری 8 ساعته نیز بحث‌هایی وجود دارد. بسیاری از مشاغل به تمرکز و خلاقیت بالایی نیاز ندارند. افراد در چنین موقعیت‌هایی می‌توانند 8 ساعت در روز، بدون احساس استرس، کار کنند. علاوه بر این، روز کاری 8 ساعته اجازه می‌دهد تا هر دوره 24 ساعته به سه قسمت مساوی تقسیم شود.

همه‌گیری ویروس کرونا و قرنطینه‌های متعاقب آن، بسیاری از کارفرمایان را مجبور کرده است تا کنترل‌های زمان کاری را آزمایش کنند. دورکاری به کارمندان اجازه داد تا زندگی شخصی خود را با مسئولیت‌های کارشان تطبیق بدهند. از طرف دیگر، دورکاری، مرزهای بین محل کار و خانه را از بین برده است. بسیاری از کارمندان شکایت می‌کنند که در حال حاضر زمان بیشتری را در خانه کار می‌کنند تا در اداره.

به همین دلیل است که هر چه انسان آزادی و انعطاف بیشتری داشته باشد، به دست‌گرفتن مهارت کنترل زمان خود برای او ضروری‌تر می‌شود. در چنین شرایطی، محاسبه ساعات کاری‌شان و حفظ تعادلی بین استراحت و کار مستقل، اهمیت بیشتری پیدا می‌کند.