Dobbelsteenroller

Deze dobbelsteenroller is de digitale tegenhanger van echte dobbelstenen. Of je nu een spel speelt, een weddenschap plaatst, of gewoon voor de lol, een virtuele dobbelsteenroller kan je binnen enkele seconden 100% willekeurig gegenereerde resultaten leveren. Als extraatje kun je het aantal dobbelstenen selecteren.

En als het voor jou niet genoeg is om een zeszijdige dobbelsteen te rollen, is er een secundaire functie waarbij je ook het aantal zijden op je dobbelsteen kunt veranderen. De mogelijkheden zijn eindeloos, net als de potentiële sommen en resultaten van elke worp.

Dobbelstenen in de oude wereld

Een dobbelsteen is een van de oudste speelobjecten die de mensheid kent. Maar in de oudheid werden dobbelstenen voornamelijk gebruikt voor waarzeggerij en religieuze rituelen. Later werd het spelen met dobbelstenen een tijdverdrijf.

In de oudheid geloofden mensen dat de goden de uitkomst van spellen bepaalden door dobbelstenen en andere voorwerpen zoals zij te werpen. De Romeinen hadden de godin Fortuna, dochter van Jupiter, die toezicht hield op de dobbelsteenworp. De Indiërs beschouwden de goden Shiva en Parvati als de heren van het lot.

Mensen konden vrij serieuze zaken beslissen met dobbelstenen, zoals het verkrijgen van een erfenis, de troon of de verdeling van land. Bij het raden van wat de oogst of de militaire campagne zou zijn, vertrouwde men op de worpen van de dobbelstenen.

Het is onbekend wanneer en waar de eerste dobbelstenen in de wereld verschenen. Er zijn verschillende meningen over. Volgens één versie werden ze uitgevonden door de Griek Palamedes tijdens het beleg van Troje, dat 10 jaar duurde. Sommigen zeggen dat de dobbelstenen zijn uitgevonden in het oude land Lydia tijdens de regering van koning Atys. In die tijd hielp gokken tijdens een ernstige hongersnood mensen om hun problemen te vergeten.

Archeologische vondsten vertellen ons dat dobbelstenen onafhankelijk in veel culturen zijn verschenen. Er kan geen enkele bron zijn voor de oorsprong van de dobbelstenen en de datum van de uitvinding.

In het begin van de jaren 2000 ontdekten Iraanse archeologen in Shahr-e Sukhteh de oudste dobbelstenen die ooit zijn gevonden. Het onderzoek toonde aan dat deze dobbelstenen ongeveer 5200 jaar oud zijn. Overigens verschilden deze dobbelstenen niet van die wij nu kennen. Ze hadden dezelfde zeshoekige vorm en dezelfde markeringen.

Oude dobbelstenen zijn gevonden in Egyptische en Soemerische graven. Ze waren echter tweezijdig en konden bij het rollen slechts twee mogelijkheden geven. Bij dobbelspellen konden mensen meer dan één dobbelsteen tegelijk gebruiken. De Egyptenaren gebruikten vier van dergelijke platte stokjes in het spel Senet. Ze waren aan één kant beschilderd en werden 'vingers' genoemd. Er waren zeszijdige kubusdobbelstenen in het oude Egypte, maar die werden niet gebruikt voor spellen, maar voor cultus- en religieuze activiteiten. Senet werd gespeeld vóór 3000 v.Chr. en tot de tweede eeuw na Chr.

Dubbelzijdige dobbelstenen worden gelabeld als D2, in tegenstelling tot de meer populaire zeszijdige D6. Overigens kunnen we vandaag de dag nog steeds de tegenhanger van de D2-dobbelstenen gebruiken door een munt met twee kanten te werpen.

Muntspelletjes werden in de oudheid in veel culturen beoefend. De Romeinen speelden het spel 'Hoofden of Schepen' (Capita Aut Navia). Het kreeg deze naam omdat aan de ene kant van de munten de hoofden van goden en heersers waren afgebeeld en aan de andere kant schepen.

De regels van het muntspel waren anders dan vandaag de dag. De Romeinen maakten, zoals wij vandaag doen, geen voorspelling van de winnende kant van de munt. Een van de acteurs had een "hoofd". Omdat de keizer aan de kant van het "hoofd" stond, werd gedacht dat hij het eens was met wie er won. De persoon die het "schip" kreeg, verloor altijd.

Later kwamen er vierzijdige dobbelstenen in de cultuur van spellen. Deze begonnen te worden gebruikt door nomadische stammen van de Hyksos, die Egypte vanuit Mesopotamië binnenvielen rond de 18e en 16e eeuw v.Chr. De tetraëders kwamen snel in de gokcultuur van dat tijdperk terecht, samen met reeds bestaande gokaccessoires. In Egypte gebruikten mensen tweezijdige stokken en borden om Senet te spelen. Aan de achterkant van het bord begonnen de Egyptenaren velden te maken voor Tiau, het spel waarbij ze 4-zijdige dobbelstenen gebruikten.

De Grieken en Romeinen namen dobbelstenen op in zowel religieuze rituelen als spellen.

Twee soorten dobbelstenen waren populair in het oude Griekenland en Rome - tali en tesserae. Tetraëdrische tali zagen eruit als langwerpige stokken met vier langgerekte vlakken gemarkeerd met de nummers 1, 3, 4 en 6. De tesserae leken veel op onze moderne zeshoekige kubusvormige dobbelstenen. Tali en tesserae werden geschud en geworpen vanuit een kom genaamd een frithillum, pyrgus of turricula.

Het spel tali werd gespeeld met vier dobbelstenen. De speler kreeg het beste resultaat wanneer elke dobbelsteen een ander nummer toonde. Het spel tesserae werd gespeeld met drie dobbelstenen, en het beste resultaat werd gegeven door drie zessen. De Grieken speelden met slechts twee dobbelstenen.

Toen Alexander de Grote zijn rijk begon uit te breiden, begonnen zeszijdige dobbelstenen aan populariteit te winnen in Azië en India. In het oude Indiase schaakspel, Chaturaja, bepaalde een worp met zulke tetraëdrische dobbelstenen welke stuk zou bewegen.

De tetraëdrische dobbelstenen werden tot halverwege de 20e eeuw in het noorden van Europa gebruikt in de spellen Daldøs en Sáhkku.

De klassieke zeshoekige dobbelsteen werd erg populair in Griekenland en Rome. In Griekenland en Rome werden zulke kubussen gemaakt van bot, brons, agaat, kristal, onyx, albast, marmer en barnsteen. Deze kubussen waren bijna identiek aan onze moderne dobbelstenen.

Verboden en vooroordelen omtrent dobbelstenen

In de loop der tijd werden de Romeinen gepassioneerde gokkers. Dit leidde zelfs tot verboden op gokken, wat voor sommige Romeinen een te krachtige verslaving werd. De allereerste dergelijke wet dateert uit de 3e eeuw v.Chr. Alleen de wachters mochten spelen om hen 's nachts wakker te houden.

Eén van de wetten bepaalde dat mensen die gokken in hun huis toestonden, geen aanklacht konden indienen als ze werden bedrogen of geslagen. Het verbod op gokken in Rome werd alleen opgeheven voor Saturnalia, het landbouwfeest in december.

De oude Romeinse dichter uit de "gouden tijd" van de Romeinse literatuur, Horatius, bespotte de jonge mannen van zijn tijd die hun tijd verspilden met het spelen van dobbelstenen in plaats van paardrijden.

De katholieke kerk verbood dobbelstenen tot het einde van de veertiende eeuw. In het christendom van die tijd werden dobbelstenen geassocieerd met de vernedering van Christus. Evangelisten herinnerden zich hoe Romeinse soldaten na de kruisiging van Jezus dobbelden om zijn kleren.

Maar dobbelstenen waren te verslavend voor mensen die gevoelig waren voor verslaving. Ze beroofden mensen van hun fortuin en dwongen sommigen om hun laatste hemd te vergokken. Koning Hendrik VIII van Engeland verloor de klokken van de St. Paul's Kathedraal tijdens het dobbelen.

Om zijn acties te rechtvaardigen, besloot de koning de betekenis van de klokken te devalueren. Hij verklaarde dat het slechts stukken metaal waren zonder speciale waarde. Sir Miles Partridge won de klokken van de koning. Maar kort nadat hij ze had ontvangen, veroordeelde koning Hendrik VIII hem voor verraad en beval dat Sir Miles Partridge publiekelijk werd opgehangen.

Koning Hendrik VII verbood zijn leger te gokken, zodat ze zich konden concentreren op het heroveren van delen van Frankrijk. Maar hij vervolgde de Londense bookmakers niet, want hij werkte nauw met hen samen bij het plaatsen van zijn weddenschappen.

Een vrij interessant dobbelspel in de elfde eeuw werd gespeeld door de Noorse koning Olaf II de Heilige en de Zweedse koning Olof. Op dat moment losten ze de kwestie van de verdeling van het eiland Hisingen op. Ze besloten het betwiste territorium uit te spelen toen de onderhandelingen vastliepen.

De Zweedse en Noorse koningen speelden "meer/minder", het eenvoudigste spel. De spelers gooien met twee of drie dobbelstenen, en de inzet gaat naar degene die het meest krijgt.

De Zweedse koning gooide twee zessen en dacht al dat hij het spel had gewonnen. Toen gooide de Noorse koning Olaf de dobbelstenen met zoveel kracht dat één ervan brak. De nummers 1 en 6 bleven op de stukken van de gebroken dobbelsteen, waardoor er in totaal 13 punten op 2 dobbelstenen vielen. Iedereen die aanwezig was bij het spel erkende deze worp als een winnende. Uiteindelijk ging het eiland Hisingen naar Noorwegen.

Het verhaal dat in het oude Indiase epos Mahabharata wordt beschreven, was een ander beroemd voorbeeld van verliezen bij dobbelen. Eén van de hoofdstukken beschrijft het dobbelspel tussen koning Yudhishthira en de held Shakuni. Volgens de legende was Shakuni erg gesteld op zijn neef Duryodhana. Tijdens Duryodhana's bezoek aan de prachtige stad Hastinapur, bespotte koning Yudhishthira's vrouw, Draupadi, de gast grof omdat hij onhandig was. En Shakuni besloot wraak te nemen op zijn neef. De mythe vertelt ons dat hij de dijbenen van zijn vader gebruikte om te dobbelen. Daarom hadden ze altijd de nummers die hij wilde.

Na een paar spelletjes verloor koning Yudhishthira zijn broers en zijn vrouw, Draupadi. Volgens de voorwaarden van het spel moesten hij en zijn onderdanen 12 jaar in ballingschap in het bos gaan.

Alle dobbelspelen komen erop neer dat de speler probeert een bepaald resultaat te gooien. Als hij slaagt, scoort hij punten en gaat door met gooien. Zo niet, dan gaat de beurt naar zijn tegenstander. In de middeleeuwen werden verschillende spellen met dit principe gebruikt - Landsknecht, Pig, enz. Ze werden gespeeld door ridders, wachters, studenten, bedelaars en zelfs gevangenen in gevangenissen.

Het spel Huis van Geluk (Glückshaus) was populair in Duitsland. Vijf of zes spelers konden dit spel tegelijk spelen. Het spel gebruikte twee zeszijdige dobbelstenen en een speciaal bord. Als het resultaat van de worp op een leeg veld wees, legde de speler daar een munt neer; als het veld een munt had, nam de speler het weg. De velden op het bord hadden hun eigen unieke regels. Het zevende veld werd "bruiloft" genoemd, en als een speler het raakte, legde de speler er altijd een munt in. Als de dobbelstenen een combinatie van twee hadden, de "gelukkige big," nam de speler munten van alle velden behalve de "bruiloft." Als de dobbelstenen een combinatie van 4 hadden, gaf de speler een munt aan de eigenaar van het bord. Wanneer de dobbelstenen een combinatie van 12 hadden, de "koning," werd de speler "koning" en kon alles nemen.

In de 18e eeuw verscheen het spel Craps in New Orleans. Het gebruikt ook twee zeszijdige dobbelstenen.

Het spel kan worden onderverdeeld in twee hoofdfasen: de eerste worp van de speler (Come Out Roll) en de worp nadat het aantal spel punten is vastgesteld (Point Roll). De speler gooit de dobbelstenen en de punten bepalen het verloop van het spel.

• Als er een 2, 3, of 12 wordt gegooid, wordt een Craps situatie verklaard. De speler verliest en geeft de dobbelstenen door aan een andere speler.

• Als er 7 of 11 wordt gegooid, wordt de Natural situatie verklaard, de speler wint en krijgt de kans om opnieuw te gooien.

• Als de nummers 4, 5, 6, 8, 9 en 10 worden gegooid, wordt dit nummer een punt genoemd. Het spel gaat over naar de volgende fase - Point Roll.

In de Point Roll fase gooit de speler de dobbelstenen totdat hij het punt nummer of het nummer 7 krijgt dat hij in de eerste fase heeft vastgesteld. Als hij het nummer krijgt dat in de eerste fase is ingesteld, wint de speler en begint het spel opnieuw. Als het nummer 7 wordt gegooid, verliest de speler en geeft hij het recht om de dobbelstenen te gooien aan een andere speler.

De dobbelstenen in craps-spellen moeten volgens de regels worden gegooid. Ze mochten alleen met één hand worden gegooid en moesten het bord aan de tegenoverliggende kant van de tafel raken.

Er waren ingewikkeldere spellen met dobbelstenen, zoals Poker Dice, Yacht, Generala, Crown en Anchor. Ze gebruikten vijf dobbelstenen en een speciale tafel. Dobbelstenenpoker leek behoorlijk op kaartpoker.

In het oude Chinese spel Siс-bo wedden spelers op het resultaat van de komende worp, wat leek op het moderne roulette. De croupier zou dobbelstenen plaatsen in een ondoorzichtig mechanisch apparaat in de vorm van een dop, dat ze zou gooien. Wanneer alle weddenschappen waren geplaatst, zouden de dobbelstenen worden verwijderd en konden de nummers worden getoond.

Modern roulette is ook tot op zekere hoogte terug te voeren op dobbelstenen, en met name op draaiende dobbelstenen teetotum.

De 36 sectoren van roulette verschenen dankzij de berekeningen van de Franse wiskundige Blaise Pascal. Hij berekende de kans om bingo te winnen met 36 tickets, en zijn berekeningen vormden de basis van het roulettesysteem. De sector nul werd uitgevonden door de makers van het eerste casino, de broers François en Louis Blanc.

Yahtzee is tegenwoordig een van de meest populaire dobbelspellen ter wereld.

Het wordt aangenomen dat de regels van dit spel zijn uitgevonden door een Canadees echtpaar tijdens een vakantie op een jacht op zee. Het echtpaar vond dit spel zo leuk dat ze de ondernemer Edwin Lowe benaderden met een voorstel om de massaproductie ervan op te zetten. Edwin Lowe stemde in en kocht het auteursrecht op Yahtzee. De eerste set van het Yahtzee-spel werd uitgebracht in 1956.

Het doel van het spel is om punten te scoren door met vijf zeszijdige dobbelstenen bepaalde combinaties te maken. De dobbelstenen kunnen drie keer in één beurt worden gegooid. Tegelijkertijd moet de speler bepaalde combinaties maken met de dobbelstenen. Het spel bestaat uit dertien ronden. De winnaar is de speler met de meeste punten.

Dobbelsteenmanipulatie

Zelfs in oude dobbelstenen kun je zien hoe hun fabrikanten probeerden de uitkomst van de worp te beïnvloeden door de dobbelstenen aan te passen. Ze vulden ze met lood, slijpten ze, maakten ze een beetje langwerpig, en slijpten hun randen naar binnen of naar buiten. Deze fabrikanten probeerden een verschuiving van het zwaartepunt te bereiken. En nu kun je zien hoe spelers lang kunnen schudden met het bot om te zien of het zwaartepunt is verplaatst.

Professionele spelers perfectioneren hun worptechniek om het juiste resultaat te krijgen. Als je de dobbelstenen parallel aan de tafel rolt, blijft de bovenste rand boven, waardoor het gyroscopische effect wordt voorkomen dat de dobbelstenen omvallen.

Als het oppervlak van de tafel glad is, kan de kubus glijden in plaats van rollen. In dit geval blijft het gewenste nummer bovenaan de bovenste rand.

De oude Romeinen gebruikten een turricula om vakkundige dobbelsteenwerptechnieken te voorkomen. Het was een holle toren met hellende platen aan de binnenkant, waarlangs de dobbelstenen rolden. In de moderne tijd worden dergelijke dobbelsteentorens "dobbelsteentorens" genoemd.

Precisie van Dobbelstenen

Dobbelstenen worden als "nauwkeurig" beschouwd als elke zijde een gelijke kans heeft om bovenop te eindigen. Alle gefabriceerde dobbelstenen hebben in meer of mindere mate een licht niet-ideaal gevormde vorm.

De meest nauwkeurige dobbelstenen worden gemaakt voor casino's. Een fout in de riblengte van niet meer dan 1/2000ste van een inch is aanvaardbaar voor deze dobbelstenen. Het is essentieel dat niet alleen de randen perfect gebeiteld zijn, maar ook dat de dobbelstenen gebalanceerd zijn.

De stippen op de dobbelstenen worden volgens specifieke regels geplaatst. De nummers aan tegenovergestelde zijden moeten optellen tot zeven. Aan tegenovergestelde zijden moeten de markeringen 1 en 6, 2 en 5, 3 en 4 zijn. Als de zijden 1-2-3 tegen de klok in zijn, wordt de dobbelsteen als rechts beschouwd; als de markeringen op de dobbelsteen tegen de klok in zijn, wordt het als links beschouwd. Meestal worden in het westen rechts dobbelstenen gebruikt en in het oosten links dobbelstenen.

De stippen moeten tot een diepte van 17/1000 inch worden geboord en gevuld met verf.

Voor dure casino's worden dobbelstenen met scherpe ribben en hoeken geproduceerd. Ze worden vaak met de hand gesmeed uit een plastic staaf. De markeringen op dergelijke dobbelstenen worden aangebracht met verf, die evenveel weegt als het plastic. Dus het verandert de balans niet.

Zo'n dobbelsteen heeft het monogram van zijn casino en een uniek serienummer om vals spelen moeilijk te maken. Transparant plastic wordt gebruikt voor de dobbelstenen. Op deze manier kunnen spelers zien dat er geen vreemde voorwerpen of materialen op de dobbelsteen zitten. Vals spelende dobbelstenen kunnen magneten gebruiken die in de dobbelstenen zijn geplaatst. Tegelijkertijd kan een elektromagneet verborgen zijn in het tafelblad.

Voordat speciale dobbelstenen voor casino's worden gebruikt, worden ze getest. De specialisten maken 100-200 worpen en registreren het gevallen resultaat. En als blijkt dat het resultaat bevooroordeeld is, worden de dobbelstenen afgekeurd.

Voor gewone bordspellen worden de dobbelstenen gemaakt door machinaal ponsen. Er is geen behoefte aan perfecte nauwkeurigheid.

Regionale Kenmerken van Dobbelstenen

Op Aziatische dobbelstenen zijn de punten dieper, groter en liggen ze dichter bij elkaar. Een punt met een waarde van 1 wordt groter gemaakt om het evenwicht te bewaren met de zes punten aan de tegenovergestelde zijde.

In Aziatische landen hebben de stippen op de vlakken die de vier aangeven, doorgaans een rode kleur. Het feit is dat in het Chinees het woord voor vier (四) gelijk klinkt met het woord "dood" (死) en wordt beschouwd als ongelukkig. Rood, de kleur van geluk, is bedoeld om negatieve energie te neutraliseren.

Dobbelstenen met Meer Vlakken

De opkomst van rollenspellen heeft de mogelijkheden van bestaande dobbelstenen uitgebreid. Het populaire spel Dungeons & Dragons begon dergelijke dobbelstenen te gebruiken als een tetraëder (D4), kubus (D6), octaëder (D8), dodecaëder (D12) en icosaëder (D20) in een standaard set. Willekeurige gebeurtenissen in dit spel worden gesimuleerd door het rollen van een dobbelsteen.

In dergelijke spellen kan een "procent" dobbelsteen worden gebruikt met twee decaëders, waarvan de ene tientallen en de andere eenheden definieert. Een geavanceerde versie van deze kubus is een geneste dobbelsteen. Dit is een transparante kubus die een tweede, kleinere bevat. Eén worp van zo'n dobbelsteen kan tegelijkertijd twee resultaten opleveren.

Willekeurigheid van Resultaten

Ervaren gokkers zijn zich er goed van bewust dat sommige dobbelsteenresultaten hoger zijn dan andere. In de 16e en 17e eeuw voerden wiskundigen zoals Gerolamo Cardano, Niccolò Fontana Tartaglia en Galileo Galilei berekeningen uit op dobbelstenennummers. Het bleek dat bij het spelen met twee hexagonale dobbelstenen vaker dan andere de som van 7 punten viel.

Het is niet moeilijk om de waarschijnlijkheid P van een bepaalde som van punten S te vinden.

• Twee punten kunnen op één manier vallen: (1,1), dus P{S=2} = 1/36.
• Drie punten kunnen op twee manieren vallen: (1,2) en (2,1), dus P{S=3} = 2/36.
• Vier punten kunnen op drie manieren vallen: (1,3), (2,2) en (3,1), respectievelijk, P{S=4} = 3/36.
• De hoogste waarschijnlijkheid zal zeven punten zijn. Deze som kan op zes manieren worden verkregen: (1,6), (2,5), (3,4), (4,3), (5,2), (6,1). Daarom is de waarschijnlijkheid van zeven punten P{S=7} = 6/36 = 1/6.

De statistieken van de resultaten voor drie dobbelstenen bleken nog ingewikkelder. Hier ontstaan 216 verschillende combinaties als rekening wordt gehouden met de volgorde. Zo pasten de wiskundigen wetenschappelijke methoden toe op de concepten van kans en waarschijnlijkheid, en verdween het mysterie van de dobbelstenen.

De Franse wiskundigen Blaise Pascal en Pierre de Fermat, die dobbelstenen gebruikten als een hardwaregenerator van willekeurige getallen, formuleerden en bewezen de eerste stellingen van combinatoriek en kansrekening. Hun ontdekkingen vormden de basis van de moderne wiskunde, statistiek en economie.

De Introductie van Virtuele Dobbelsteenwerpers

Het idee van het gebruik van een "dobbelsteensimulator" of virtuele dobbelsteenwerper gaat terug naar de beginjaren van de computer. Mensen zijn altijd geïnteresseerd geweest in "kansacties." Dus begonnen programmeurs dobbelsteenwerpers te gebruiken wanneer een type software of een spel de generatie van volledig willekeurige getallen vereiste.

Een van de eerste voorbeelden was het computerspel Dungeons & Dragons, gepubliceerd door CLOAD in 1980. Net als in het echte leven, worden spelers belast met het rollen van dobbelstenen om te weten of een bepaalde uitkomst succesvol is geweest. Zo wil een speler bijvoorbeeld weten of een zwaardslag krachtig genoeg is om een monster te vernietigen of dat hun personage slim genoeg is om een gesloten kist te openen.

Aangezien computerspellen niet kunnen interageren met dobbelstenen die in de echte wereld worden gegooid, maken spelmechanismen veel gebruik van willekeurige nummercalculatoren. Ze zijn diep verborgen in de programmering van elk spel. Maar al deze uitkomsten worden aangedreven door een soort virtuele dobbelsteenwerper. Een ander voorbeeld zou zijn "kansspelen" in casino's.

Hoe nuttig dobbelstenen ook mogen zijn, ze zijn nog steeds klein en kunnen daardoor gemakkelijk verloren gaan. Natuurlijk kon je een spel als Dungeons and Dragons niet spelen zonder de juiste dobbelstenen.

Maar door het gebruik van een virtuele dobbelsteenwerper, kun je dit probleem elimineren. Je kunt dobbelstenen rollen met alleen je telefoon, laptop of tablet.

Maximale Gemak en Veelzijdigheid

Het beste aan deze digitale dobbelsteenrekenmachine is dat het maximale gemak biedt, ongeacht welk spel je speelt. De optie "dobbelsteenaantal" gaat tot 100 individuele dobbelstenen. Ondertussen stelt de secundaire functie je in staat om dobbelstenen te creëren met een eindeloos aantal zijden. Dus als je, bij wijze van spreken, wilt zien wat er gebeurt als je een dobbelsteen rolt met 100.000.000 zijden, kun je het doen met een paar muisklikken.

Suggesties voor het Gebruiken van Deze Dobbelsteenwerper

Wil je het meeste halen uit onze virtuele dobbelsteenwerper? Bekijk dan de volgende tips.

• Je kunt een spel leuker maken door simpelweg het aantal dobbelstenen te veranderen. In plaats van vijf dobbelstenen te gebruiken om Yahtzee te spelen, probeer eens "dubbele rondes" en rol tien dobbelstenen tegelijk!

• Met de hoofddobbelsteenwerper kun je tot 100 dobbelstenen tegelijk rollen. Deze rekenmachine biedt een visualisatie, zodat je de resultaten kunt zien, net zoals je zou doen als je fysieke dobbelstenen gebruikte.

• Als je een spel speelt met meerdere soorten dobbelstenen (bijvoorbeeld één 20-zijdige en één zeszijdige), kun je de secundaire dobbelsteenrekenmachine gebruiken voor elke worp. Verander gewoon het aantal zijden.

Ten slotte kun je je eigen spellen bedenken of meningsverschillen oplossen met een dobbelsteenworp. Met onze applicatie kun je elke worp zo ingewikkeld of eenvoudig maken als je wilt.