Hypotheek Rekenmachine

De Hypotheekcalculator is een handig hulpmiddel voor het berekenen van de maandelijkse betaling en andere uitgaven die verbonden zijn aan het bezitten van een woning. U kunt extra kosten of een jaarlijkse procentuele stijging toevoegen aan de totale kosten die geassocieerd worden met de hypotheek.

Hypotheken

Een hypotheek is een lening die wordt gegarandeerd door een stuk vastgoed, meestal een huis. Kredietverstrekkers definiëren vastgoedleningen als het geld dat geleend wordt om een eigendom te betalen. Kopers die een woninglening afsluiten bij een kredietverstrekker, zijn vaak verplicht deze binnen een bepaalde periode terug te betalen, meestal 15 of 30 jaar in de Verenigde Staten. Elke maand betaalt de koper de lening terug. Het hoofdbedrag, of het oorspronkelijk geleende bedrag, is een deel van de maandelijkse betaling.

Rente is de waarde die aan de kredietverstrekker wordt betaald voor het gebruik van het geld. Escrow-rekeningen worden soms gebruikt om de kosten van onroerendgoedbelastingen en verzekeringen te compenseren. Totdat de laatste maandbetaling is voldaan, kan de koper niet worden beschouwd als de volledige eigenaar van het met hypotheek belaste eigendom.

De 30-jarige vaste-rente lening is een veelvoorkomend hypotheektype in de Verenigde Staten. In de Verenigde Staten zijn hypotheken de primaire manier waarop individuen de aankoop van een woning financieren.

Onderdelen van een Hypotheekcalculator

Er zijn meestal verschillende onderdelen aan een hypotheeklening, en onze calculator omvat deze. Het leenbedrag is het bedrag dat van een bank of kredietverstrekker wordt geleend. Dit bedrag is gelijk aan de aankoopprijs minus de aanbetaling. Het maximale leenbedrag dat kan worden opgenomen, hangt meestal samen met het gezinsinkomen of de betaalbaarheid.

De looptijd van de lening bepaalt wanneer u de lening volledig moet terugbetalen. Hypotheken met een vaste rente hebben vaak looptijden van 15, 20 of 30 jaar. Kortere terugbetalingstermijnen, zoals 15 of 20 jaar, hebben vaak lagere rentetarieven.

De aanbetaling is de eerste betaling voor de aankoop, meestal een deel van de totale kosten. Hypotheekverstrekkers vereisen doorgaans een aanbetaling van ten minste 20% van het totale leenbedrag. In sommige gevallen kunnen kredietnemers 3% neerleggen.

Kredietnemers zullen verplicht zijn om particuliere hypotheekverzekering (PMI) aan te schaffen als hun aanbetaling minder dan 20% is. Kredietnemers moeten deze verzekering hebben totdat het uitstaande saldo van de lening onder de 80% van de oorspronkelijke aankoopprijs van de woning valt. Hoe hoger de aanbetaling, hoe beter de rentevoet en hoe waarschijnlijker het is dat de lening wordt goedgekeurd.

De rentevoet is het deel van de lening dat als leenkosten in rekening wordt gebracht.

Er zijn twee soorten hypotheken: met vaste rente (FRM) en met variabele rente (ARM). Zoals de naam al aangeeft, zijn de rentetarieven van de FRM-lening vast gedurende de gehele looptijd van de lening. Alleen vaste tarieven worden berekend met de bovenstaande calculator.

Bij ARMs zijn de rentetarieven meestal gedurende een bepaalde periode vast, waarna ze periodiek worden aangepast op basis van marktindices. ARMs verschuiven een deel van het risico naar kredietnemers. Daarom zijn de initiële rentetarieven van ARMs meestal 0,5-2% lager dan die van FRMs met dezelfde leentermijn.

Hypotheekrentetarieven worden meestal uitgedrukt in jaarlijks percentage (APR), soms genoemd nominale APR of effectieve APR. Dit is het rentepercentage uitgedrukt als een periodiek tarief vermenigvuldigd met het aantal samenstellingsperioden in een jaar. Bijvoorbeeld, als het hypotheektarief 6% APR is, zal de kredietnemer 6% gedeeld door twaalf, wat 0,5% rente per maand is, moeten betalen.

Kosten van het Bezitten van een Huis en het Verkrijgen van een Hypotheek

Maandelijkse hypotheekbetalingen vormen het grootste deel van de financiële kosten van het bezitten van een huis. Maar er zijn andere belangrijke kosten om in gedachten te houden. Voor categorisatie worden deze uitgaven verdeeld tussen terugkerende en eenmalige kosten.

Terugkerende Uitgaven

De meeste terugkerende uitgaven blijven bestaan gedurende de looptijd van de hypotheek en daarna. Onroerendgoedbelastingen, woonverzekeringen, VvE-bijdragen (Vereniging van Eigenaars) en andere kosten stijgen in de loop der tijd als bijproduct van inflatie. Ze zijn een belangrijke financiële factor.

Terugkerende kosten worden onder de checkbox "Inclusief Opties Hieronder" in de calculator geplaatst. De calculator heeft ook extra opties voor de jaarlijkse procentuele stijging in het gedeelte "Meer opties". Het gebruik hiervan kan leiden tot nauwkeurigere berekeningen.

Woonverzekering is een type verzekering dat het huis van een persoon dekt tegen verschillende soorten gevaren. Het beschermt tegen rechtszaken die te maken hebben met verwondingen op en buiten het eigendom. Persoonlijke aansprakelijkheidsdekking kan worden opgenomen in woonverzekeringspolissen. De kosten van een woonverzekering worden beïnvloed door verschillende variabelen, waaronder de locatie, leeftijd, staat van het huis en het gewenste beschermingsniveau.

Onroerendgoedbelastingen. Eigenaren van onroerend goed betalen belastingen aan lokale overheden. Typisch, in de Verenigde Staten, wordt onroerendgoedbelasting afgehandeld door lokale of provinciale overheden. Lokale onroerendgoedbelastingen worden geheven in elk van de 50 staten. Over het algemeen besteden huiseigenaren in de Verenigde Staten ongeveer 1,1 procent van de waarde van hun huizen aan onroerendgoedbelastingen per jaar.

VvE-bijdrage is een heffing op een eigendom dat eigendom is van een Vereniging van Eigenaars (VvE). Deze organisatie onderhoudt en verbetert het eigendom en de omgeving van de gemeenschappen onder haar jurisdictie. VvE-bijdragen zijn vaak vereist voor appartementen, rijtjeshuizen en bepaalde eengezinswoningen. Jaarlijkse VvE-bijdragen zijn doorgaans minder dan 1% van de eigendomswaarde.

Particuliere hypotheekverzekering (PMI). Particuliere hypotheekverzekering (PMI) beschermt de kredietverstrekker wanneer een kredietnemer een lening niet kan terugbetalen. Kredietverstrekkers in de VS eisen vaak dat kredietnemers PMI aanschaffen als de aanbetaling minder is dan 20 procent van de waarde van het onroerend goed en de lening-tot-waardeverhouding (LTV) lager is dan 78-80%. Aanbetaling, leengrootte en kredietwaardigheid van de kredietnemer beïnvloeden de kosten van particuliere hypotheekverzekering (PMI). Jaarlijks wordt tussen 0,3 en 1,9 procent van het leenbedrag in rekening gebracht.

Bijkomende kosten. Jaarlijks onderhoud van de woning kan oplopen tot 1% van de waarde van het eigendom. Nutsvoorzieningen, huisonderhoud en andere uitgaven vallen onder deze kostenpost.

Eenmalige Uitgaven

De calculator neemt deze uitgaven niet op, maar ze mogen niet over het hoofd worden gezien.

Initiële verbeteringen: Voor de verhuizing willen sommige kopers fundamentele verbeteringen aan de woning aanbrengen. Het renoveren van een woning kan variëren van het vervangen van de vloer en het schilderen van de muren tot het volledig herinrichten van de binnen- of buitenkant. Renovatiekosten kunnen snel oplopen, maar eigenaren hebben de mogelijkheid om deze uit te stellen of volledig te vermijden.

Afsluitingskosten zijn de kosten die worden gemaakt na een vastgoedtransactie. Een hypotheekafsluitingskost in de Verenigde Staten kan onder meer titeldienstkosten, advocaatkosten, belasting op eigendomsoverdracht, onderzoekskosten, registratiekosten, hypotheekaanvraagkosten, makelaarscommissie, huisgarantie, inspectiekosten, taxatiekosten, pro-rata onroerendgoedbelastingen, vooraf betaalde woonverzekering, pro-rata rente, pro-rata bijdragen aan de VvE, etc. omvatten.

De koper draagt meestal deze kosten, hoewel een "krediet" kan worden onderhandeld met de verkoper of kredietverstrekker. Bij een transactie van $400.000 is het niet ongewoon dat een koper ongeveer $10.000 aan afsluitingskosten betaalt.

Diversen: Nieuwe meubels, nieuwe apparaten, reparaties en verhuiskosten zijn eenmalige kosten die gepaard gaan met de aankoop van een huis.

Vervroegde Aflossing en Extra Fondsen

Leningnemers willen om verschillende redenen hun hypotheek wellicht eerder aflossen, waaronder, maar niet beperkt tot, lagere rentetarieven, de wens om hun huis te verkopen of de mogelijkheid om te herfinancieren. Bijvoorbeeld, onze calculator kan rekening houden met eenmalige of regelmatige betalingen. Leningnemers moeten de voor- en nadelen kennen van het maken van extra hypotheekbetalingen.

Strategieën voor Vervroegd Schuld Aflossen

Naast de uiteindelijke aflossing van de hypotheek zijn er drie hoofdmanieren om dit te doen. Om geld te besparen op rente, gebruiken leningnemers deze methoden. U kunt een combinatie van deze strategieën gebruiken of ze afzonderlijk inzetten.

Extra betalingen

Dit is simpelweg een extra betaling bovenop de maandelijkse betaling. Bij typische langlopende hypotheken gaat een groot deel van de extra kosten naar het afbetalen van rente, niet naar het hoofdbedrag. Alle extra kosten verlagen het leenbedrag, verlagen de rente en stellen de leningnemer in staat de lening op de lange termijn eerder af te lossen.

Sommige mensen ontwikkelen de gewoonte om elke maand extra betalingen te doen; anderen doen het wanneer mogelijk. De hypotheekcalculator heeft extra parameters voor het opnemen van veel extra kosten, en het kan nuttig zijn om de resultaten van een hypotheeksupplement met en zonder extra betalingen te vergelijken.

Tweewekelijkse betaling

Onder het tweewekelijkse betalingsplan maakt de leningnemer elke twee weken een betaling gelijk aan de helft van het gebruikelijke maandelijkse bedrag. Aangezien er 52 weken in een jaar zijn, zal de leningnemer 26 tweewekelijkse betalingen doen. Dit komt neer op 13 volledige maandelijkse betalingen per jaar, in plaats van de 12 betalingen die worden gemaakt op een standaard maandelijks schema.

Deze aanpak kan goed aansluiten bij de budgetteringscyclus van personen die tweewekelijks worden betaald, omdat het hen in staat stelt om een deel van elk salaris direct naar hun hypotheekbetaling te leiden. Over een jaar gezien resulteert deze strategie in één extra maandelijkse betaling, die wordt toegepast op het hoofdbedrag. Dit kan de vermindering van het hoofdsaldo versnellen en kan resulteren in aanzienlijke rentebesparingen over de duur van de lening, evenals een mogelijke vermindering van de algehele looptijd van de hypotheek.

Herfinancieren naar een lening met een kortere looptijd

Herfinanciering is het afsluiten van een nieuwe lening om een bestaande af te betalen. Met behulp van deze strategie kunnen leningnemers de looptijd van de lening verkorten, wat meestal resulteert in een lagere rentevoet. Dit versnelt de afbetaling en bespaart rentekosten. Echter, de leningnemer betaalt meestal een hogere maandelijkse betaling. Ook moet bij herfinanciering waarschijnlijk rekening worden gehouden met afsluitingskosten en vergoedingen.

Redenen voor vervroegde aflossing van een lening

U kunt de volgende voordelen behalen door extra betalingen te doen:

Een kortere aflossingstermijn: Het verkorten van de aflossingsperiode betekent dat de afbetaling eerder komt dan de oorspronkelijk in het hypotheekcontract gespecificeerde termijn. Dit zorgt ervoor dat de leningnemer de hypotheek sneller afbetaalt.

Lagere rentekosten: Leningnemers kunnen besparen op rente, wat vaak een aanzienlijke uitgave is.

Persoonlijke voldoening: Het gevoel van emotioneel welzijn dat kan komen met schuldverlichting. Schuldenvrij zijn stelt leningnemers ook in staat om in andere sferen te besteden en te investeren.

Nadelen van het Vervroegd Aflossen van Schulden

Extra betalingen brengen echter kosten met zich mee. Leningaanvragers moeten het volgende overwegen voordat ze extra betalingen doen op hun hypotheek:

Vervroegde aflossingsboetes: Een boete voor vervroegde aflossing is een overeenkomst tussen de leningnemer en de hypotheekverstrekker die regelt wat de leningnemer kan terugbetalen en wanneer. Het boetebedrag wordt meestal uitgedrukt als een percentage van het op dat moment verschuldigde saldo of een bepaald aantal maanden aan opgelopen rente.

Het boetebedrag neemt meestal af tot het uiteindelijk binnen vijf jaar verdwijnt. Een eenmalige terugbetaling als gevolg van de verkoop van een huis valt over het algemeen niet onder de vervroegde aflossingsboete.

Het kapitaal van het huis vastzetten: Geld dat in een huis wordt geïnvesteerd, is geld dat de leningnemer niet elders kan uitgeven. Dit kan uiteindelijk de leningnemer dwingen om een extra lening af te sluiten als er onverwacht behoefte is aan contant geld.

Verloren belastingaftrek: Leningnemers in de VS kunnen hypotheekrente kosten van hun belastingen aftrekken. Lagere rentebetalingen resulteren in een lagere aftrek. Echter, alleen belastingbetalers die het verschuldigde bedrag specificeren (in plaats van de standaard aftrek te ontvangen) kunnen van dit voordeel profiteren.

Opportuniteitskosten: Het prioriteren van vervroegde hypotheekaflossing is niet altijd de optimale financiële beslissing. Gezien het feit dat hypotheekrentes vaak lager zijn dan de potentiële rendementen van andere investeringen, is het belangrijk om de voordelen af te wegen. Het gebruik van overtollige fondsen om een hypotheek met een rente van 4% af te betalen, is mogelijk niet zo voordelig als diezelfde fondsen een rendement van 7% of meer zouden kunnen opleveren als ze verstandig worden geïnvesteerd. Het verschil in potentiële inkomsten vertegenwoordigt een opportuniteitskost die zorgvuldig moet worden overwogen in financiële planning.

Een Korte Geschiedenis van Hypotheken in de Verenigde Staten

In de eerste decennia van de 20e eeuw betekende het kopen van een huis vaak het verstrekken van een grote aanbetaling en het aangaan van een kortetermijnlening, die doorgaans een aanzienlijke ballonbetaling vereiste na een periode van ongeveer drie tot vijf jaar. Dergelijke strenge voorwaarden betekenden dat huizenbezit buiten bereik was voor de meerderheid van de Amerikanen; historische gegevens suggereren dat voor de jaren '30 de huizenbezitgraad rond de 40% schommelde.

Het begin van de Grote Depressie zag een drastische toename van gedwongen verkopen, met schattingen die aangeven dat bijna 25% van de hypotheekhouders hun huizen verloor aan gedwongen verkoop. Deze periode onderstreepte de noodzaak van hervorming in de woningfinanciering.

Als reactie op deze behoefte nam de Amerikaanse overheid stappen in de jaren '30 om het systeem van woningfinanciering te hervormen. De oprichting van de Federal Housing Administration (FHA) en de Federal National Mortgage Association, algemeen bekend als Fannie Mae, markeerde een keerpunt. De FHA introduceerde hypotheekverzekeringen, waardoor het risico voor kredietverstrekkers werd verkleind en langere leentermijnen en lagere aanbetalingen mogelijk werden, waardoor huizenbezit toegankelijker werd voor de gemiddelde Amerikaan. Fannie Mae werd opgericht om een secundaire markt voor hypotheken te bieden, waardoor de beschikbaarheid van fondsen voor leningen toenam.

Na de Tweede Wereldoorlog waren deze instellingen instrumenteel in het faciliteren van huizenbezit voor veteranen, wat bijdroeg aan een woningbouwboom en aanhoudende groei in de huizenbezitgraad. De FHA, in het bijzonder, bleef cruciale ondersteuning bieden aan de woningmarkt, vooral tijdens economische neergangen, en hielp deze te stabiliseren.

Aan het begin van de 21e eeuw leidde een combinatie van factoren tot een recordhoogte in huizenbezit, met een piek van 68,1% in 2001. Deze piek werd echter gevolgd door een scherpe daling tijdens de financiële crisis van 2008. Fannie Mae, zwaar getroffen door hypotheekwanbetalingen, werd in federale conservatorschap genomen om een ineenstorting te voorkomen. Na enkele jaren, in 2012, was het hersteld tot winstgevendheid. Ook de FHA speelde een belangrijke rol in het stabiliseren van de markt door de beschikbaarheid van hypotheekverzekeringen tijdens de crisis te waarborgen.

Ook de Federal Reserve greep in, met beleidsmaatregelen gericht op het versterken van de markt, wat hielp om vertrouwen en stabiliteit in door hypotheken gedekte effecten te herstellen. Tegen 2013 begonnen deze gezamenlijke inspanningen te resulteren in een veerkrachtigere woningmarkt.

Vandaag de dag blijven instellingen zoals Fannie Mae en de FHA fundamenteel voor de hypotheekindustrie, door ondersteuning te bieden voor een aanzienlijk deel van de hypotheken voor eengezinswoningen en bij te dragen aan de flexibiliteit en toegankelijkheid van woningfinanciering.